La poesia è una quartina, senza versi catalettici . Il tema è generalmente triste; il poeta rimpiange la perdita della sua giovinezza per "il dovere di comando". Secondo Baldur Ragnarsson, quel dovere era "il suo lavoro ossessivo e dispendioso in termini di tempo nella creazione della lingua, il suo stesso pensiero". [2]
Edmond Privat nella sua Vita di Zamenhof lo commenta così (pagina 32):
«Dum ses jaroj li restadis sub silento. Ĝi estis tempo malfacila. Al neniu li parolis pri sia laborado… Tiel pasis for la plej belaj jaroj de la vivo, la studentaj, malgaje kaj dolore.»
Per quanto riguarda la poesia, Humphrey Tonkin ha commentato quanto segue, e sostiene che la poesia è stata la genesi della traduzione Zamenhof di Amleto :
«La semoj de tiu interesiĝo pri Hamleto kuŝas en la poemo Mia Penso, tiu poemo de Zamenhof plej identigebla kun la genezo de Esperanto kaj la internaj personaj konfliktoj de Zamenhof de la fruaj jaroj. Miaopinie, ĝi estas ankaŭ lia plej talenta poemo, frontanta la streĉon inter juneco kaj devo per kanto pri la espero kantata de amikino dum vespero. […] la tensioj montrataj de la juna homo, kiu estas la parolanto de la poemo, estas la tensioj, kiujn la generacio de Zamenhof trovis en la figuro de Hamleto.»
