Data una funzione
f
(
t
)
{\displaystyle f(t)}
definita sull'insieme continuo
−
π
/
ω
≤
t
≤
π
/
ω
{\displaystyle -\pi /\omega \leq t\leq \pi /\omega }
, si definisce sua trasformata la funzione
S
{
f
}
(
ω
)
{\displaystyle {\mathcal {S}}\left\{f\right\}(\omega )}
data da:
S
{
f
}
(
ω
)
=
ω
π
∫
−
π
ω
π
ω
e
−
i
ω
t
f
(
t
)
d
t
.
{\displaystyle {\mathcal {S}}\left\{f\right\}(\omega )={\frac {\omega }{\pi }}\int _{-{\frac {\pi }{\omega }}}^{\frac {\pi }{\omega }}\mathrm {e} ^{-i\omega t}f(t)\,dt.}
Talvolta la trasformata è indicata nella forma
S
{
f
(
t
)
}
{\displaystyle {\mathcal {S}}\left\{f(t)\right\}}
, essendo
e
{\displaystyle e}
il numero di Nepero e il parametro
ω
{\displaystyle \omega }
un numero reale .
Questa trasformata integrale trasforma le equazioni integrali e le equazioni differenziali in equazioni polinomiali , che sono più immediate da risolvere.
Anche la risposta (l'uscita) di un sistema dinamico lineare può essere calcolata come prodotto di convoluzione della sua risposta impulsiva unitaria con il segnale d'ingresso. Sviluppando questo calcolo la convoluzione diventa una moltiplicazione , che spesso rende il problema più semplice.
La trasformata di Steinmetz può anche essere usata per risolvere le equazioni differenziali .
Trasformata inversa Modifica
S
{
a
f
(
t
)
+
b
g
(
t
)
}
=
a
S
{
f
(
t
)
}
+
b
S
{
g
(
t
)
}
{\displaystyle {\mathcal {S}}\left\{af(t)+bg(t)\right\}=a{\mathcal {S}}\left\{f(t)\right\}+b{\mathcal {S}}\left\{g(t)\right\}}
S
{
f
′
}
=
i
ω
S
{
f
}
{\displaystyle {\mathcal {S}}\{f^{'}\}=i\omega {\mathcal {S}}\{f\}}
S
{
f
″
}
=
−
ω
2
S
{
f
}
{\displaystyle {\mathcal {S}}\{f^{''}\}=-\omega ^{2}{\mathcal {S}}\{f\}}
S
{
f
(
n
)
}
=
i
n
ω
n
S
{
f
}
{\displaystyle {\mathcal {S}}\left\{f^{(n)}\right\}=i^{n}\omega ^{n}{\mathcal {S}}\left\{f\right\}}
S
{
∫
0
t
f
(
τ
)
d
τ
}
=
−
i
ω
S
{
f
(
t
)
}
{\displaystyle {\mathcal {S}}\left\{\int _{0}^{t}f(\tau )\,d\tau \right\}=-{i \over \omega }{\mathcal {S}}\{f(t)\}}
S
{
e
a
t
f
(
t
)
}
=
S
{
f
}
(
ω
−
a
)
{\displaystyle {\mathcal {S}}\left\{e^{at}f(t)\right\}={\mathcal {S}}\left\{f\right\}(\omega -a)}
S
−
1
{
S
{
f
}
(
s
−
a
)
}
=
e
a
t
f
(
t
)
{\displaystyle {\mathcal {S}}^{-1}\left\{{\mathcal {S}}\left\{f\right\}(s-a)\right\}=e^{at}f(t)}
S
{
f
(
t
−
a
)
u
(
t
−
a
)
}
=
e
−
a
ω
S
{
f
}
(
s
)
{\displaystyle {\mathcal {S}}\left\{f(t-a)u(t-a)\right\}=e^{-a\omega }{\mathcal {S}}\left\{f\right\}(s)}
S
−
1
{
e
−
a
s
S
{
f
}
}
=
f
(
t
−
a
)
u
(
t
−
a
)
{\displaystyle {\mathcal {S}}^{-1}\left\{e^{-as}{\mathcal {S}}\left\{f\right\}\right\}=f(t-a)u(t-a)}
dove
u
(
t
)
{\displaystyle u(t)}
è la funzione a gradino unitario o funzione gradino di Heaviside . Moltiplicazione per
t
{\displaystyle t}
alla n-esima potenza:
(
−
1
)
n
S
{
t
n
f
(
t
)
}
=
d
n
d
s
n
[
S
{
f
}
(
s
)
]
{\displaystyle {\mathfrak {(}}-1)^{n}\ {\mathcal {S}}\{\,t^{n}f(t)\}={\frac {d^{n}}{ds^{n}}}[{\mathcal {S}}\left\{f\right\}(s)]}
S
{
f
∗
g
}
=
S
{
f
}
S
{
g
}
{\displaystyle {\mathcal {S}}\{f*g\}={\mathcal {S}}\{f\}{\mathcal {S}}\{g\}}
S
{
f
}
=
1
1
−
e
−
p
s
∫
0
p
e
−
s
t
f
(
t
)
d
t
{\displaystyle {\mathcal {S}}\{f\}={1 \over 1-e^{-ps}}\int _{0}^{p}e^{-st}f(t)\,dt}
Teorema del valore iniziale e del valore finale Modifica
Trasformata di alcune funzioni notevoli Modifica
S
{
ω
t
+
θ
}
=
−
2
i
{\displaystyle {\mathcal {S}}\{\,\omega t+\theta \}=-2i}
S
{
δ
(
ω
t
+
θ
)
}
=
−
e
−
i
θ
π
(
2
Θ
(
ω
)
−
1
)
Θ
(
π
−
θ
)
Θ
(
π
+
θ
)
(
Θ
(
−
θ
)
−
Θ
(
θ
)
)
{\displaystyle {\mathcal {S}}\{\,\delta (\omega t+\theta )\}=-{\frac {\mathrm {e} ^{-i\theta }}{\pi }}(2\Theta (\omega )-1)\Theta (\pi -\theta )\Theta (\pi +\theta )(\Theta (-\theta )-\Theta (\theta ))}
S
{
Θ
(
t
)
}
=
2
i
π
(
Θ
(
−
1
θ
)
−
Θ
(
1
θ
)
)
(
ω
≠
0
)
{\displaystyle {\mathcal {S}}\{\,\Theta (t)\}={\frac {2i}{\pi }}\left(\Theta \left(-{\frac {1}{\theta }}\right)-\Theta \left({\frac {1}{\theta }}\right)\right)\qquad (\omega \neq 0)}
S
{
e
ω
t
+
θ
}
=
−
e
π
−
e
−
π
2
π
(
e
θ
+
e
−
θ
+
i
(
e
θ
−
e
−
θ
)
)
{\displaystyle {\mathcal {S}}\{\,{\mathrm {e} ^{\omega t+\theta }}\}=-{\frac {\mathrm {e} ^{\pi }-\mathrm {e} ^{-\pi }}{2\pi }}(\mathrm {e} ^{\theta }+\mathrm {e} ^{-\theta }+i(\mathrm {e} ^{\theta }-\mathrm {e} ^{-\theta }))}
S
{
sin
(
ω
t
+
θ
)
}
=
e
i
(
θ
−
π
2
)
=
sin
(
θ
)
−
i
cos
(
θ
)
{\displaystyle {\mathcal {S}}\{\,\sin(\omega t+\theta )\}=\mathrm {e} ^{i(\theta -{\frac {\pi }{2}})}=\sin(\theta )-i\cos(\theta )}
S
{
sin
2
(
ω
t
+
θ
)
}
=
0
{\displaystyle {\mathcal {S}}\{\,\sin ^{2}(\omega t+\theta )\}=0}
S
{
cos
(
ω
t
+
θ
)
}
=
e
i
θ
=
cos
(
θ
)
+
i
sin
(
θ
)
{\displaystyle {\mathcal {S}}\{\,\cos(\omega t+\theta )\}=\mathrm {e} ^{i\theta }=\cos(\theta )+i\sin(\theta )}
S
{
cos
2
(
ω
t
+
θ
)
}
=
0
{\displaystyle {\mathcal {S}}\{\,\cos ^{2}(\omega t+\theta )\}=0}
S
{
sinh
(
ω
t
+
θ
)
}
=
−
e
π
−
e
−
π
4
π
(
e
θ
+
e
−
θ
+
i
(
e
θ
−
e
−
θ
)
)
=
−
sinh
(
π
)
π
(
cosh
(
θ
)
+
i
sinh
(
θ
)
)
{\displaystyle {\mathcal {S}}\{\,\sinh(\omega t+\theta )\}=-{\frac {\mathrm {e} ^{\pi }-\mathrm {e} ^{-\pi }}{4\pi }}(\mathrm {e} ^{\theta }+\mathrm {e} ^{-\theta }+i(\mathrm {e} ^{\theta }-\mathrm {e} ^{-\theta }))=-{\frac {\sinh(\pi )}{\pi }}(\cosh(\theta )+i\sinh(\theta ))}
S
{
sinh
2
(
ω
t
+
θ
)
}
=
−
sinh
(
2
π
)
5
π
(
2
cosh
(
2
θ
)
+
i
sinh
(
2
θ
)
)
{\displaystyle {\mathcal {S}}\{\,\sinh ^{2}(\omega t+\theta )\}=-{\frac {\sinh(2\pi )}{5\pi }}(2\cosh(2\theta )+i\sinh(2\theta ))}
S
{
cosh
(
ω
t
+
θ
)
}
=
−
e
π
−
e
−
π
4
π
(
e
θ
+
e
−
θ
+
i
(
e
θ
−
e
−
θ
)
)
=
−
sinh
(
π
)
π
(
cosh
(
θ
)
+
i
sinh
(
θ
)
)
{\displaystyle {\mathcal {S}}\{\,\cosh(\omega t+\theta )\}=-{\frac {\mathrm {e} ^{\pi }-\mathrm {e} ^{-\pi }}{4\pi }}(\mathrm {e} ^{\theta }+\mathrm {e} ^{-\theta }+i(\mathrm {e} ^{\theta }-\mathrm {e} ^{-\theta }))=-{\frac {\sinh(\pi )}{\pi }}(\cosh(\theta )+i\sinh(\theta ))}
S
{
cosh
2
(
ω
t
+
θ
)
}
=
−
sinh
(
2
π
)
5
π
(
2
cosh
(
2
θ
)
+
i
sinh
(
2
θ
)
)
{\displaystyle {\mathcal {S}}\{\,\cosh ^{2}(\omega t+\theta )\}=-{\frac {\sinh(2\pi )}{5\pi }}(2\cosh(2\theta )+i\sinh(2\theta ))}
S
{
erf
(
t
)
}
=
−
i
π
[
2
erf
(
π
ω
)
+
e
−
ω
2
4
(
erf
(
π
ω
−
i
ω
2
)
+
erf
(
π
ω
+
i
ω
2
)
)
]
{\displaystyle {\mathcal {S}}\{\,\operatorname {erf} (t)\}=-{\frac {i}{\pi }}\left[2\operatorname {erf} \left({\frac {\pi }{\omega }}\right)+\mathrm {e} ^{-{\frac {\omega ^{2}}{4}}}\left(\operatorname {erf} \left({\frac {\pi }{\omega }}-i{\frac {\omega }{2}}\right)+\operatorname {erf} \left({\frac {\pi }{\omega }}+i{\frac {\omega }{2}}\right)\right)\right]}
Relazione con le altre trasformate Modifica
La trasformata di Steinmetz è strettamente legata alla trasformata di Fourier . A differenza di questa però il dominio di integrazione dipende dalla variabile di trasferimento:
2
ω
F
{
f
}
(
ω
)
=
ω
π
∫
−
π
π
e
−
i
ω
t
f
(
t
)
d
t
{\displaystyle 2\omega {\mathcal {F}}\{\,f\}(\omega )={\frac {\omega }{\pi }}\int _{-\pi }^{\pi }\mathrm {e} ^{-i\omega t}f(t)\,dt}
Collegamenti esterni Modifica